θαυματουργόβρυτον

θαυματουργόβρυτον, το (Μ)

αυτό από όπου αναβρύζει ή τρέχει θαυματουργό νερό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θαυματουργός + -βρυτος (< βρύω), πρβλ. χαριτό-βρυτος, ωκεανό-βρυτος].